W wybranym fragmencie „Wstydu” Steve McQueen stawia na minimalizm. Minimalizm w stylistyce kadru jak i w ścieżce dźwiękowej.
Tag: muzyka klasyczna
Jazz awangardowy w Funny Games
W pierwszej scenie filmu „Funny Games” Haneke zapowiada wydarzenia, które równie niespodziewanie co utwór Johna Zorna uderzą w nas później.
Philip Glass – mistrz minimalizmu
Sam o sobie mówi, że tworzy „muzykę o strukturach repetytywnych”. Jego styl znajduje swoje odbicie w prowadzonym trybie życia: jest równie prosty i surowy. Minimalizm go jednak nie ogranicza, a pozwala wyrazić więcej.
Ewangelia wg Pasoliniego
Mel Gibson przedstawił w Pasji Chrystusa jako męczennika, Boga. Scorsese w Ostatnim kuszeniu Chrystusa odnalazł w nim człowieka. Pier Paolo Pasolini przedstawia figurę odmieńca, po części samego siebie (Marię na koniec filmu gra matka Pasoliniego).
Scena otwierająca Faworytę
Faworyta jest filmem na wskroś autorskim. Osadzona została w konwencji kostiumowej. Warstwa dźwiękowa filmu, by oddać ducha epoki, została oparta głównie na muzyce barokowej. Kompozycje w głównej mierze są komentarzem do warstwy wizualnej, pełnią funkcję ilustrującą, często zaś stanowią kontrapunkt względem narracji. Lanthimos po raz kolejny nie korzysta z pomocy kompozytora, tylko wykorzystuje muzykę oryginalną.
Beethoven u Munka
Do grona najważniejszych przedstawicieli polskiej szkoły filmowej zdecydowanie zaliczyć należy Andrzeja Munka. Poza kinem interesował się muzyką poważną i jazzem. Podobno sam o sobie powiedział kiedyś, ze gdyby nie był filmowcem, to zostałby dyrygentem.